عایق حرارتی موادی هستند که برای کم کردن تلفات حرارتی سطوح مختلف ساختمان، لوله‌ها، کانال‌ها و مخازن استفاده می‌شوند.[۱]

با پیشرفت تکنولوژی و لزوم احداث ساختمان‌های سبک‌تر لازم شد که ضخامت جداره‌ها به حداقل کاهش یابد؛ در پی آن مسئله گریز حرارت از پوسته خارجی بنا مطرح شد؛ بنابراین به منظور کاهش هزینه ایجاد گرما و سرما، با قرار دادن عایق حرارتی در پوسته ساختمان‌ها ضریب هدایت حرارتی مجموعه را به میزان قابل توجهی کاهش داده‌اند. سه سازوکار برای انتقال گرما وجود دارد: هدایت، همرفت و تابش. هدایت به در همه جسم‌ها رخ می‌دهد به طوری که گرما از بخشی که گرم تر است به بخش سرد تر می‌رود. سازوکار همرفت، به یک محیط سیال نیازمند است. برای نمونه انتقال گرما در بدن که به دست خون انجام می‌شود از این دسته است. در سازوکار تابش، گرما از راه موج‌های الکترومغناطیس جابجا می‌شود و می‌تواند در خلاء هم رخ دهد. تابش خورشید از این گونه است. این سازوکار در دماهای بالا، نقش بسیار بزرگی در جابجایی گرما دارد. انتقال حرارت از جداره‌های خارجی ساختمان به شکل هدایت حرارت، مهم‌ترین عامل اتلاف یا کسب حرارت در ساختمان‌های معمولی است.